Fronteiras internas e espazos naturais protexidostres análises na interface entre catro comunidades autónomas

Resumen

Durante as últimas décadas, declaráronse un elevado número de áreas protexidas transfronteirizas (TBPA). Estas figuras adoitan concibirse no marco das fronteiras internacionais; con todo, estes instrumentos tamén poden ser aplicados no caso das fronteiras internas (entendidas como os límites administrativos que separan as comunidades autónomas en España). O obxectivo principal é analizar a cooperación horizontal en materias de espazos naturais protexidos e os efectos que xera nos casos de estudo a presenza de fronteiras internas. Esta tese de doutoramento busca trasladar as bases teóricas da conservación transfronteiriza a tres reservas da biosfera situadas no límite entre Galicia, Asturias e Castela e León (Río Eo, Oscos e Terras de Burón; Ancares Lucenses e Montes de Cervantes, Navia e Becerreá; e Ancares Leoneses); e ao parque nacional Sierra de Guadarrama, entre Castela e León e a Comunidade de Madrid. A través de técnicas de investigación cualitativas, mediante a realización de entrevistas semiestruturadas a actores destacados deses territorios, analízase a percepción sobre o funcionamento destas figuras e a cooperación interautonómica. Esta investigación confirma a aplicabilidade do concepto de TBPA ás fronteiras internas e que a cooperación horizontal entre comunidades autónomas é débil. En España, no contexto das fronteiras internas, contar con dispositivos de xestión conxunta non garante o éxito no seu funcionamento.