O tráfico de pessoas em Portugala contemporânea exploraçao sexual de mulheres

Resumo

O concepto internacional de tráfico de persoas é unha práctica ou actividade criminal e universal, caracterizada polo abuso dunha situación de autoridade e necesidade económica que viola os dereitos humanos, caracterizada por unha pobreza que xera o éxodo da xente a outros países distintos das súas orixes, onde moitas veces a súa man de obra barata é aproveitada en condicións moi parecidas á «escravitude», alimentándose así as redes de delincuencia organizada internacionais, no esencial, da explotación sexual, laboral, extracción de órganos e adopción ilegal. Non obstante, tal fenómeno criminal está conexo á globalización, desigualdade social, cuestión ética e de xénero. E, en termos do crime organizado transnacional, o concepto de tráfico de persoas só é superado, en adquisición de beneficios, polo tráfico de estupefacientes e polo contrabando de armas. As causas do tráfico son complexas e influenciadas por diversos factores, sendo diferentes en cada país do mundo, polo que os factores de presión/atracción motivan o tráfico ea migración de persoas. O aumento do número de grupos ligados ao tráfico de persoas foi acompañado por unha crecente diversidade dos mesmos, podendo ser constituídos por dous ou tres individuos que actúan de forma simplista ou, pola contra, por grupos que se inseren en estruturas amplamente organizadas, cunha división de traballo e conexión con outro tipo de delitos; e poden actuar só de forma ilegal ou combinar procesos ilegais con outros legais. Agora ben, nos tempos máis recentes, diversos gobernos de Europa Occidental e os EUA, desenvolveron estratexias de loita contra o tráfico de persoas, cuxa estratexia fundamental foi a produción e o reforzo de lexislación (a produción de Convencións e declaracións internacionais), alusiva ao indicado fenómeno criminal. A Convención das Nacións Unidas contra a delincuencia organizada transnacional de 15 de novembro de 2000 ten por finalidade promover a cooperación para previr e combater máis eficazmente a delincuencia organizada transnacional, entre cuxas actividades ilícitas se inclúe cada vez máis o tráfico de persoas. O Protocolo sobre a prevención, represión e castigo do tráfico de persoas, en especial de mulleres e nenos, adicional á Convención das Nacións Unidas contra a delincuencia organizada transnacional, adoptado pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas, o 15 de novembro de 2000 (vulgarmente coñecido por protocolo contra o tráfico de persoas ou Protocolo de Palermo das Nacións Unidas), aséntase no propio preámbulo, tendo como base fulcral, a consagración de que os Estados membros declaran que unha acción eficaz para previr e combater o tráfico de persoas, en especial mulleres e nenos, esixe por parte dos países de orixe, de tránsito e de destino unha abordaxe global e internacional que inclúa medidas para previr tal tráfico, castigar os traficantes e protexer as vítimas deste tipo de tráfico, especialmente, tutelando os seus...